Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: van Down Under tot Doha (Deel 11)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. Met nu: de Ronde van Vlaanderen!

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Slokop

Met in dit deel de grote spotlight op de Ronde van Vlaanderen. Allereerst de vrouwen. Daar nam wereldkampioen veldrijden Thalita de Jong al vroeg initiatief, maar het was Megan Guarnier die een eerste prik uitdeelde. Op de Kruisberg reed ze het peloton uiteen. Op de Oude Kwaremont reduceerde Ellen van Dijk dan de kopgroep tot elf rensters. Daarbij vier van Boels-Dolmans Cycling Team.

Kort voor de Paterberg versnelde Emma Johansson, de Zweedse kreeg wereldkampioene Lizzie Armitstead mee. Het tweetal reed om de zege, zo bleek later. De sprint was er een van stervende zwanen. Beide dames wisten niet wie er eigenlijk gewonnen had. Toch was het duidelijk de Britse die haar voorwiel als eerste over de meet drukte.

Topfavoriet out

Later op dezelfde zondag 3 april waren de mannen begonnen aan hun 'Ronde'. Vooraf waren er drie grote favorieten. Fabian Cancellara kon zijn vierde Ronde van Vlaanderen winnen en wist hoe je ook op het vernieuwde parkoers moest zegevieren. Wereldkampioen Peter Sagan had grote indruk gemaakt in Gent-Wevelgem en mocht niet onderschat worden. En dan was er de favoriet voor Vlaanderen: Greg van Avermaet. De winst in de Omloop Het Nieuwsblad had zijn landgenoten het vertrouwen gegeven dat de renner van BMC het wel even af ging maken. Hij zou van de 100ste editie van de Ronde van Vlaanderen een mooie dag maken.

Voor het zover was, moest de beginfase worden overleefd. Bij een eerste valpartij op bijna 150 kilometer van de streep gingen onder anderen Sep Vanmarcke en Milaan-Sanremo-winnaar Arnaud Démare tegen de vlakte. Na een volgende tuimelperte was Tiesj Benoot genoodzaakt af te stappen. Op honderd kilometer van de finish was het ook Greg van Avermaet die moest opgeven met een sleutelbeenbreuk. Werd het Vlaamse jubileumfeest dan toch verstoord?

Verlossing

Na de zenuwachtige aanloop vol valpartijen kon de finale dan eindelijk losbarsten. Dylan van Baarle zorgde daarvoor. Met Stijn Vandenbergh maakte hij de oversteek naar de kopgroep, waarin Imanol Erviti en Dimitri Claeys mooi weer maakten. Op de Taaienberg testte Vanmarcke de benen. Hij zorgde voor versplintering bij de favorieten, maar iets later kwam alles weer bij elkaar.

De achtervolging op de kopgroep verliep gezapig. Michal Kwiatkowski en Peter Sagan maakten van de vertwijfeling gebruik door op een vlakke weg aan te vallen. Sep Vanmarcke sloot aan. Binnen vijf kilometer reed het trio de minuut achterstand op de kopgroep dicht. Op de Oude Kwaremont nam de wereldkampioen het initiatief, waarna alleen nog Vanmarcke aan bleef haken. In de achtergrond ging Cancellara op zoek naar Sagan, ook op de Oude Kwaremont. Hij kwam vijftien seconden tekort en moest de Paterberg met achterstand aanvangen. Daar werd de koers beslist.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Tour-of-Flanders-2016-Ronde-van-Vlaanderen-Decisive-moment-Paterberg.mp4"][/video]

De vloek van de regenboogtrui was helemaal uitgewerkt. Sagan schudde Vanmarcke van zich af en triomfeerde daarna met een solo van veertien kilometer, terwijl achter hem de ineengeslagen handen van Cancellara en Vanmarcke niet genoeg waren om de Slowaak bij te halen. De 100ste editie van de Ronde van Vlaanderen kende een glorieuze winnaar, die met een geweldige solo alle tijd had om zijn zege te vieren. Cancellara kreeg de tweede plaats als betoon van respect van Sep Vanmarcke. Dylan van Baarle werd knap zesde.

Foto's: Cor Vos