Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: van Down Under tot Doha (Deel 20)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. De Tour de France komt in zicht.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Generale repetitie

Na een enerverende Giro d'Italia was het tijd voor het Critérium du Dauphiné. Natuurlijk stond die in het teken van de voorbereiding op de belangrijkste wedstrijd van het jaar. De Tour de France moest dit jaar spannender dan ooit worden, met een strijd tussen een frisse Chris Froome, een frisse Alberto Contador en een frisse Nairo Quintana. De Colombiaan zou enkel de Route du Sud rijden, Contador en Froome startten in de Dauphiné.

En dat begon op een aparte manier. De organisatie had de beklimming naar Les Gets gekozen als decor voor een heuse klimproloog. Daar deelde Contador de eerste tik uit. El Pistolero reed Richie Porte op zes seconden en zijn grootste Britse concurrent op dertien tellen. Wout Poels was de beste Nederlander op de zesde plaats en Bauke Mollema gaf al een kleine minuut toe.

Nieuwe Spaanse hoop?

In de eerste rit in lijn zou een massasprint volgen. Het sprintersgilde was in Frankrijk echter dun bezaaid. Alexander Kristoff en John Degenkolb moesten de grootste tegenstanders van Nacer Bouhanni zijn. Maar van Dege kon je nog niet te veel verwachten aangezien het zijn tweede rittenkoers was na zijn rentree van langdurig blessureleed. Bouhanni kende geen gelijke in de sprint.

De tweede etappe voerde naar Chalmazal-Jeansagnière. Dat zou zorgen voor een aankomst bergop. Een vals trage beklimming werd het. Michal Kwiatkowski en Mikel Landa kregen van Froome een vrijgeleide om op zoek te gaan naar ritwinst. Beiden kwamen er echter niet door. In de finale leek een klein groepje met Serge Pauwels voor de zege te strijden, tot ineens als een komeet Jesus Herrada versnelde vanuit het peloton. Hij remonteerde Joaquim Rodríguez met sprekend gemak en won. Het leek op een opvolger voor diezelfde Purito. Dat moest de jonge ex-Spaans kampioen echter nog maar vaker bewijzen.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Summary-Stage-2-Crêches-sur-Saône-Chalmazel-Jeansagnière-Critérium-du-Dauphiné-2016.mp4"][/video]

Aru is daar

Een dag later zette het peloton in een vlakke etappe koers richting Tournon. De beklimming van de Côte de Sécheras kon nog wel eens roet in het eten van de sprinters gooien. Tony Martin en Luis Leon Sanchez waren actief bergop. Op het plateautje bovenop de Sécheras kwamen meer renners aansluiten. Daarbij Fabio Aru. De Sardijn gooide zich bergaf en pakte een gat op het peloton. Dat kwam niet dichterbij en zag de Italiaan solo winnen.

Een dag later de aankomst in Belley. Dat betekende bijna altijd een kort sprintje bergop. Nu was het niet anders. Tegen de wind in reed het peloton maar nauwelijks dertig kilometer per uur in de eerste twee koersuren. Een trio vluchters werd gegrepen kort voor de sprint in Belley. Edvald Boasson Hagen ging dan vanaf de kop de sprint aan en hield Nacer Bouhanni mooi af. Ook Julian Alaphilippe kwam in de sprint bergop net tekort.

Voorgerecht

Dan de vijfde rit, die naar Vaujany. De eerste aankomst bergop in een etappe in lijn. De Grand'Maison Dam zorgde voor indrukwekkende beelden in de finale van de etappe. Een grotere groep aanvallers kon het niet rekken tot het einde. Mikel Landa opende de debatten voor Froome. De Brit volgde op twee kilometer van de finish, alleen Richie Porte nog in zijn wiel hebbende. Contador moest meteen laten gaan. De Brit versloeg zijn oude ploeggenoot.

De Spanjaard van Tinkoff zou het daar natuurlijk niet bij laten zitten. De korte etappe naar skistation Méribel zou voor spektakel zorgen. Tenminste, dat zou Contador doen. Op de Col de la Madeleine trok hij met Fabio Aru - een Contador-adept - en een aantal ploeggenoten van Tinkoff en Astana in de aanval. Pas in de finale kon Team Sky hen bijbenen. De strijd om de ritzege zou niet tussen Froome en Contador gaan. Romain Bardet en Thibaut Pinot vochten als vanouds een duel bergop uit. Hoe dat eindigde?

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/11/Summary-Stage-6-La-Rochette-Méribel-Critérium-du-Dauphiné-2016.mp4"][/video]

In de slotetappe naar Superdévoluy probeerde Contador nogmaals de code van Froome te kraken op de Col du Noyer. Dat lukte de Spanjaard echter niet, door de sterke ploeg van Team Sky. De ritzege? Dat werd een Cummingsje.

Nog meer voorbereiding

De eindzege ging naar Chris Froome. Hij kreeg Romain Bardet en Daniel Martin mee op het eindpodium. Richie Porte liet zich in de slotetappe aftroeven en belandde één plaats naast dat podium. Nog een plaatsje verder was Alberto Contador terug te vinden. De eerste slag werd dus geslagen door Froome.

In deel 21 van het Wieler Revue Jaaroverzicht 2016 trekken we een aantal honderd kilometers oostelijker vanaf de Franse Alpen. Want negen dagen Ronde van Zwitserland; dat moest natuurlijk mooi worden. Tot dan!

Foto's: Cor Vos