Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: Tour de France (Deel 25)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. De tweede week van de Tour werd memorabel.

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Vorentscheidung

De tweede week van de Tour de France zou het kaf van het koren scheiden. Het klassement was nog lang niet gemaakt. Een bergrit met vier Pyreneeëntoppen, een aankomst op Andorra Arcalis en de mythische Mont Ventoux zouden daar wel voor zorgen. En mocht zelfs daar het verschil niet ontstaan, zou de individuele tijdrit aan het einde van de tweede week daar wel voor zorgen.

De laatste twee dagen voor de eerste rustdag in Andorra stonden bol van beklimmingen. Op weg naar Bagnères-de-Luchon wachtten de Tourmalet, de Hourquette d'Ancizan, de Val Louron-Azet en de Peyresourde. Rafal Majka en Thibaut Pinot - de Fransman had op de Aspin een dag voordien zijn klassementambities in de prullenbak kunnen gooien - wilden strijden voor de bolletjestrui. Samen met Tony Martin togen zij op pad op de Tourmalet. Daarvoor had een lange strijd plaats gevonden om in de kopgroep terecht te komen.

Eerste tik

Team Sky leidde de troepen in het peloton. Chris Froome wilde zoals vaker in de eerste echte bergrit zijn slag al slaan. Het koptrio, dat al snel een Pools-Frans kopduo werd, was eraan voor de moeite toen de favorieten de knuppel in het hoenderhok wilden gooien op de Peyresourde. Na knap werk van Sergio Henao was het Chris Froome die als eerste de benen testte. Een gevallen Wilco Kelderman moest zijn wonden likken bergop. Bauke Mollema kon volgen, net als Nairo Quintana. De Colombiaan leek veel overschot te hebben.

Op de top van de Peyresourde gebeurde wat niemand kon bedenken. Froome versnelde bergaf, Quintana reageerde niet snel genoeg en wilde dat Alejandro Valverde het gat dicht zou rijden. De Colombiaan liet het gat vallen en Valverde moest van achterin de groep komen. Het gat was daardoor al goed gegroeid.

De Brit ging, zoals hij dat van tevoren al had bedacht, zijn eerste slag slaan in de eerste belangrijke bergetappe. In Bagnères-de-Luchon hield de kopman van Team Sky dertien seconden over op de tweede groep. Daar won Daniel Martin de sprint, voor Joaquim Rodríguez. Bauke Mollema zat ook in de eerste groep, Wilco Kelderman en Alberto Contador verloren een kleine twee minuten.

Oorlog vanaf de start

De ware koninginnenrit in de Tour de France van 2016 was de negende etappe. Vier Pyreneeënreuzen binnen tweehonderd kilometer. De Port de la Bonaigua, de Port del Cantò, de Col de Beixalis en de beklimming naar Andorra Arcalis; dat zou spektakel opleveren. En wie daar voor wilden zorgen, waren renners die dicht bij hun thuis waren. Op de Port de la Bonaigua, vanuit de start, waren het Alberto Contador en Alejandro Valverde die de Sky-train wilden ontregelen.

Een grote kopgroep kwam weg. Daarbij zat Tom Dumoulin. Uiteindelijk liet Valverde zich uitzakken, zodat de kopgroep weg kon komen. Zijn aanwezigheid vooraan zorgde namelijk voor flink achtervolgingswerk van Team Sky, aangezien hij kort stond in het klassement. Contador kon de aansluiting vooraan niet houden en toen het peloton hem bijbeende, was dat het signaal voor El Pistolero om de Tour de France te verlaten. Na negen dagen droop de Madrileen gedesillusioneerd af.

Legendarische solo

De kopgroep reed en groupe naar de Col de Beixalis. Thomas de Gendt pakte daar een kleine voorsprong. Maar de steile beklimming werd het Waterloo van de Belg van Lotto Soudal. Een groep met Tom Dumoulin, Rafal Majka, Thibaut Pinot, Rui Costa, Daniel Navarro en George Bennett als belangrijkste namen reed af op de beklimming van Andorra Arcalis.

Kort voor die aankomst bergop sloop Tom Dumoulin weg. Het zou toch niet? De Limburger pakte een kleine minuut. En daarachter begon men slag om slinger te demarreren in de achtervolging.

Op de slotklim begon het te gieten. Even kwamen er zelfs hagelstenen uit de lucht vallen. Het deerde Dumoulin allemaal niet. De renner van Giant-Alpecin had zijn tijdritmodus aangezet. Hoe dat afliep?

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Tour-De-France-2016-9-Tappa-1.T.DUMOULIN.mp4"][/video]

Natuurlijk liep dat winnend af. Het kon niet anders, met de grootste klasbak die het Nederlandse wielerpeloton rijk is. In het hondenweer soleerde Dumoulin naar de ritzege. Achteraf was hij natuurlijk uitzinnig van vreugde. "In de eerste week liep het voor geen meter. De laatste dagen ging het steeds beter. Ik heb het gewoon geflikt! In misschien wel de zwaarste etappe van de Tour de France. Ik had er echt de pest in vorige week. De ploeg heeft toen gezegd: 'Tom, het maakt niet uit en val gewoon aan als je je goed voelt.' Dat heb ik gedaan en nu is het gewoon gelukt."

Strijd? voor het klassement

Minuten daarachter waren de klassementsrenners ook aan hun verregende beklimming begonnen. Er kwamen wat speldenprikjes, maar niemand durfde echter een grote, lange versnelling te plaatsen in de angst op een counter te lopen. Uiteindelijk kwam er toch iets van schifting, omdat Chris Froome vond dat het niet hard genoeg ging. Buiten Nairo Quintana, Adam Yates en Richie Porte kon niemand volgen. Twintig seconden later eindigde Bauke Mollema in een groepje met Romain Bardet en Joaquim Rodríguez.

De grote vraag was echter vooral: waarom had Nairo Quintana niet aangevallen? De Colombiaan leek de versnellingen van Froome moeiteloos te volgen, maar deed zelf helemaal niets om de Brit van zich af te schudden. Kon de Colombiaan niet beter, of wilde hij niet? In de koersweek na de rustdag zouden we meer weten.

Strijdlustige Sagan

Na de rustdag volgde een etappe naar Revel. Met een fijne, heuvelachtige finale maar vooral een zwaar begin. Vanuit de start werd de Port d'Envalira namelijk beklommen. En daar ging Peter Sagan in zijn regenboogtrui aanvallen. Aanvallen, om Mark Cavendish op achterstand te rijden met oog op het puntenklassement. De wereldkampioen slaagde in zijn opzet en reed weg met een groep vluchters.

Ze hadden zelfs zo'n grote voorsprong opgebouwd, dat de strijd om de ritzege ook tussen hen ging. Dat leverde een beklijvende finale op in Revel. Kijkt u hier de laatste kilometer terug.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Last-kilometer-Stage-10-Escaldes-Engordany-Revel-Tour-de-France-2016.mp4"][/video]

Michael Matthews won de tiende etappe en klopte boezemvriend Sagan. Voor Bling betekende dat een triple: ritzeges in de Giro d'Italia, Tour de France en Vuelta a España.

Alweer de wereldkampioen

Maar dat zou de regenboogtrui niet stoppen in zijn jacht op een tweede ritzege in deze Tour. De elfde etappe voerde naar Montpellier. De Hérault. De Languedoc-Roussillon. Dat betekende meestal een klein, belangrijk dingetje: veel wind. Vakantiegangers die naar de Spaanse costas of de Franse zuidkust trekken weten er alles van: scharende caravans en hard wapperende windvaandels zijn er alledaags.

Die wind, die zou de finale van de elfde etappe bepalen. Een massasprint leek op het menu te staan. Tinkoff pakte de kop met nog twintig kilometer te gaan.

Tinkoff deed dat voor de groene trui Peter Sagan. Die luidde daarna de finale in. Herbeleef die hier:

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Tour-de-France-2016-Stage-11-Peter-Sagan-Attack-LAST-12KM-HD.mp4"][/video]

Korte Ventoux

De wind die voor al het spektakel zorgde in de elfde rit, zou ook de twaalfde etappe tekenen. Op de Reus van de Provence, de Mont Ventoux, waaide namelijk een onbeleefd harde wind. Het noodzaakte de Tour-organisatie tot het inkorten van de Ventoux-beklimming. De streep zou verlegd worden en aan Chalet Reynard liggen. Dat zorgde voor hetzelfde aantal supporters, maar dan op de eerste helft van de klim in plaats van verdeeld over de hele lengte.

Dertien renners trokken in de aanval. Daarbij met Bert-Jan Lindeman en Stef Clement twee Nederlanders. De Belgen waren, zoals vaker, ook goed vertegenwoordigd. Thomas de Gendt, Iljo Keisse, Serge Pauwels en Sep Vanmarcke zorgden voor een Vlaams viertal vooraan.

Onvergetelijke beklimming

En dat het volk op de flanken van de Ventoux voor opschudding zou zorgen, hadden we geweten. Thomas de Gendt en Serge Pauwels trokken zich daar niets van aan. Zij konden de andere koplopers lossen richting Chalet Reynard en sprintten voor de overwinning. De Gendt kon een mooie zege bijschrijven op zijn erelijst.

Daarachter begon de opschudding. Nairo Quintana probeerde een aantal keer aan te vallen, maar kwam schromelijk tekort. Eén aanval van Chris Froome was genoeg om de Colombiaan overboord te gooien. Wat was er toch aan de hand met de kopman van Movistar?

Het moment van de Tour van 2016 werd echter het volgende: een rennende Chris Froome op de Ventoux. Hij knalde namelijk met Richie Porte op een neutrale motor. De opeenhoping van alle supporters zorgde ervoor dat het stroopte in de karavaan, waarna de Brit en Australiër vol op de Mavic-motor inreden.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Froome-running-in-the-Ventoux-Stage-12-Montpellier-Mont-Ventoux-Tour-de-France-2016.mp4"][/video]

Mollema gaat door

Porte en Mollema waren voor de valpartij de enigen die Froome konden volgen. Mollema kon zijn fiets snel weer oppakken, omdat hij wat zachter terecht kwam dan zijn concurrenten. Mollema reed door en reed de rest al snel op achterstand. De Groninger leek een geweldige zaak te doen voor het algemeen klassement.

Voor Chris Froome werd de ramp alleen maar groter. Na zijn loopfase vervolgde hij zijn weg op een neutrale fiets, die veel kleiner was dan zijn eigen normale fiets. De Brit wachtte dan maar op de ploegleiderswagen van Team Sky.

De Brit verloor uiteindelijk een minuut en veertig seconden op Mollema. Die werden achteraf echter kwijt gescholden door de organisatie van de Tour. Ook voor Richie Porte werd die regeling getroffen. De anderen kregen negentien seconden aan hun broek van Froome, Porte en Mollema.

Dumoulin-dubbel

De dertiende etappe was de lange individuele tijdrit. Bijna veertig kilometer over een redelijk heuvelachtig parkoers kregen de renners te verwerken. Bijna veertig kilometer. Heuvelachtig parkoers. Zou dat voor Nederland niet maar één ding kunnen betekenen? Ja, natuurlijk: een ritzege voor Tom Dumoulin. Zo gezegd, zo gedaan, dacht Nederland.

Maar, zo dacht de Limburger ook. De tijdrijder van Giant-Alpecin deelde perfect in en liet de tegenstand volledig kansloos. Zelfs de gele trui Chris Froome kon niet in de buurt komen van Dumoulin. 63 seconden scheidden de Brit en Dumoulin. Achter Froome was Mollema de eerste klassementsman. De Groninger gaf 51 seconden toe op zijn belangrijkste concurrent. Nairo Quintana, Adam Yates en Richie Porte waren meer dan een minuut langzamer. Het zag er goed uit voor Mollema. Hij zou de slotweek ingaan als nummer twee op bijna twee minuten van Froome. Nummer drie Adam Yates volgde op 58 seconden.

Onderstreping van Britse macht

Twee Britten op het voorlopige Tourpodium: dat ging goed voor onze overzeese buren. Met vijf ritzeges (drie keer Cavendish, één keer Cummings en één keer Froome) al op zak, kon dat niet beter. Of toch wel? De veertiende etappe zou immers eindigen in een massasprint. En wat had u gedacht?

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Last-kilometer-Stage-14-Montélimar-Villars-les-Dombes-Parc-des-Oiseaux-Tour-de-France-2016.mp4"][/video]

Natuurlijk won de volledig opgeleefde Mark Cavendish. Het werd al zijn vierde ritzege in de Tour de France. En aan het Parc des Oiseaux liet de Brit zijn vreugde zien.

Spetterend slot?

Aan het eind van de tweede week waren de kaarten al meer geschud. Chris Froome leek onbedreigd op een derde eindzege in de Tour de France af te gaan. Daarachter werd het nog interessant voor de rest van het podium. Kon Nairo Quintana nog eens een vleugje van zijn onbetwistbare klasse tonen? Of zou Bauke Mollema zijn taaiheid bekronen met een podiumplaats in Parijs? Wat zouden de Alpen ons nog brengen?Lees het in het volgende deel van ons Wieler Revue Jaaroverzicht! Tot dan!

Foto's: Cor Vos