Wieler Revue Jaaroverzicht 2016: van Down Under tot Doha (Deel 28)

Het wegseizoen van het kalenderjaar 2016 zit erop. Wieler Revue blikt graag met u terug, van januari tot oktober. Op naar de Spelen in Brazilië!

Het wielerseizoen kent met de Japan Cup een traditioneel einde van de belangrijke internationale koersen. De renners beginnen vanaf november aan hun opbouw naar het seizoen 2017. Maar hoe verliep alles in 2016? Als u alweer bent vergeten wie in de belangrijkste koersen schone schijn maakten, bent u bij Wieler Revue aan het juiste adres. Wij blikken met tekst en beeld terug op de belangrijkste wielerwedstrijden van 2016. Daarbij komen zowel de mannen als vrouwen genoeg in het spotlight te staan.

Tijd voor medailles

Augustus betekende eens in de vier jaar: Olympische Spelen. Ook 2016 was een jaar waarin de Zomerspelen hun intrede deden. De wielersport trapte het feest af in Brazilië, aangezien op 6 augustus de wegrit voor mannen op het programma stond. Aan de Copacabana in Rio de Janeiro startte het peloton, voor een proef van 240 kilometer over een zwaar parkoers in de Braziliaanse hitte.

Een kopgroep met bekende namen als Michal Kwiatkowski, Michael Albasini en Jarlinson Pantano kleurde de eerste wedstrijduren. De Pool bleef als langste over, maar moest ook kapseizen toen de grotere favorieten gingen aanvallen. Aanvallen had wel degelijk zin, daar de landenploegen allemaal uit maximaal vijf renners bestonden. Veel mogelijkheid tot controle was er niet, al probeerde Spanje dat wel te doen. Met Alejandro Valverde en Joaquim Rodríguez hadden ze twee topfavorieten voor het goud.

Gekke finale

Met nog 45 kilometer te gaan waren alle Nederlanders gelost. Terwijl de grote finale dan nog moest beginnen. Het finalecircuit dat een aantal keer werd verreden herbergde de lastige beklimming Vista Chinesa. Een groep met Greg van Avermaet en Sergio Henao kwam voorop te zitten. In de afdaling van de voorlaatste beklimming sloeg het Italiaanse Astana-duo Vincenzo Nibali en Fabio Aru een gat op de Spanjaarden. Bovendien reden ze in een mum van tijd naar de kopgroep toe. Ze namen nog meer mee: Adam Yates, Rafal Majka en Jakub Fuglsang.

Purito probeerde nog de oversteek te maken, maar het was te laat. Vooraan reden op de laatste Vista Chinesa Nibali, Majka en Henao weg. Het podium leek gemaakt. Maar in de afdaling sloegen Nibali en Henao tegen de grond, waardoor de Pool alleen op kop kwam te zitten. Majka zag zijn weg naar een gouden medaille in de wegrit open, maar moest in extremis toestaan dat twee renners de oversteek maakten.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Van-Avermaet-wins-gold-in-Mens-Road-Race.mp4"][/video]

Greg van Avermaet en Jakub Fuglsang waren de namen. Dat trio ging sprinten en natuurlijk was Greg van Avermaet de snelste. De Belg werd vooraf niet eens tot de outsiders gerekend met alle hoogtemeters in het parkoers. Eens te meer bewees de renner van BMC echter bij de allerbeste eendagsrenners van dit moment te horen.

'Vaak net niet, nu goud!'

Van Avermaet kon het niet geloven dat hij goud had gewonnen. "Ik heb er zo vaak net naast gegrepen, maar nu is heb ik een schitterende overwinning behaald", reageerde hij. "Ik moest op de beklimming van de Vista Chinese alle zeilen bijzetten om niet te worden gelost. Door de val van Nibali en Henao kregen we weer zicht op de overwinning en ik ben er vol voor gegaan. Dit is zonder enige twijfel het mooiste moment uit mijn hele carrière."

Wereldploeg

Daarna was het de beurt aan de vrouwen, op 7 augustus. De Nederlandse dames kwamen met een sterk viertal aan de start: Ellen van Dijk kon in het begin van de wedstrijd haar harde labeur afleveren. Marianne Vos moest de finale openen en Annemiek van Vleuten en Anna van der Breggen konden zien hoe ver ze zouden komen. En ver zouden ze zeker komen.

Marianne Vos opende de finale op het Vista Chinesa-circuit. De Nederlandse kreeg een redelijke groep mee, maar op de laatste beklimming van de Vista Chinesa was alles te herdoen. De Amerikaanse Mara Abbott besloot de boel vakkundig uit elkaar te rijden. Uiteindelijk bleef alleen Annemiek van Vleuten in haar wiel over. De Nederlandse besloot dan haar Amerikaanse vluchtgezel maar bergop te lossen.

Maar ook bij de vrouwen zou het verhaal niet bergop geschreven worden. Van Vleuten reed bijna een minuut weg bij Abbott, maar ging net als Nibali en Henao in winnende positie onderuit in de afdaling. Abbott kwam solo op kop te zitten en deed een Majka'tje. Alhoewel het bij Abbott nog iets spannender werd. De finale werd beklijvend.

[video mp4="https://cdn.pijper.io/source/wieler-revue/source/wielerrevue/2016/12/Van-Der-Breggen-wins-gold-in-Womens-Road-Race.mp4"][/video]

Anna van der Breggen had geweldige tactische keuzes gemaakt en kon zo het verdriet om het gouden verlies van landgenote Annemiek van Vleuten enigszins beperkt houden. Toch werd voor iedereen Annemiek van Vleuten de morele winnares van de dag.

'Gewonnen voor Annemiek'

De reactie van Van der Breggen sprak boekdelen. "Annemiek was ontzettend goed vandaag. Die verdiende het om te winnen en het is verschrikkelijk voor haar dat ze gevallen is. Toen we Annemiek zagen liggen zeiden Emma Johansson en ik tegen elkaar dat we door zouden rijden voor Annemiek en dat hebben we gedaan. In de slotkilometers reed Longho Borghini voluit door en heb ik gegokt op mijn sprint. Gelukkig pakten we Abbott nog vlak voor de streep!"

Van Vleuten kon in de eerste dagen haar teleurstelling nog niet verkroppen. "Ik heb de beelden nog niet teruggezien, maar dat ga ik nog wel doen. Ik denk dat het goed voor het verwerkingsproces. Fysiek valt het allemaal wel mee, maar ik ben mentaal een wrak. Normaal gesproken kan ik goed relativeren, maar nu kan ik het heel moeilijk accepteren. Ik ben echt in rouw."

Tegen de klok

Dan was het op 10 augustus tijd voor de olympische tijdritten. Eerst de vrouwen, dan de mannen. Bij de vrouwen maakte Ellen van Dijk een goede kans op een gouden medaille. Ware het niet dat de Nederlandse door een lullig foutje in de greppel belandde, daar zeker twintig seconden bij verloor en haar kansen op een medaille in rook zag opgaan.

Anna van der Breggen wist wel weer een medaille te behalen. Ze reed naar een derde tijd. Ze was maar elf seconden langzamer dan de winnares Kristin Armstrong. Olga Zabelinskaya werd tweede.

Kristin Armstrong won dus het goud, een dag voor haar 43ste verjaardag. Een geweldige prestatie, net als de bronzen medaille van Van der Breggen. "Ik ben absoluut heel erg tevreden", vertelde ze naderhand. De tijdrit liep niet zoals ik wilde, het was geen toptijdrit. Ik kwam moeilijk in mijn ritme. In het begin schrok ik van de rukwinden, omdat ik een hoog voorwiel had gestoken."

Dumoulin vs. de rest

Bij de mannen was tijdens de Tour de France gebleken dat één renner over de geweldige topvorm beschikte: Tom Dumoulin. Hij had zichzelf echter een slechte dienst bewezen door de Tour uit te willen rijden: in de negentiende etappe kwam de Limburger ten val. Hij hield er een breukje in de pols aan over. Toch kon Dumoulin relatief fit aan de tijdrit beginnen.

Nadat in het eerste deel tijdrijders niet echt geweldige tijden geklokt werden, was het in het tweede deel tijd voor de echte kleppers. En daar bleek dat de ervaren rot Fabian Cancellara deze wedstrijd had uitgekozen om nog één keer de Cancellara uit te hangen. De beste tijdrijder die hij een vijftal jaar geleden was, met sublieme stijl waar werkelijk niets op aan te merken viel, die was er weer. En wat was dat nostalgisch mooi.

Het vaarwel van de Zwitser werd er een met luide trom. De laatste koers van zijn carrière werd de olympische tijdrit, die hij in een uur, twaalf minuten en 45 seconden aflegde. Dat was maar liefst 47 seconden sneller dan zilveren Dumoulin. Chris Froome werd een mooie derde op 1'02". Dumoulin reageerde zoals we hem kennen: nuchter. "Ja, ik ben toch wel teleurgesteld. Iedereen zegt me dat ik hier flink van moet genieten. Dat zal allemaal wel. Hier draaide het hele seizoen om."

Dagjesmensen

In het volgende deel, deel 29 van het Wieler Revue Jaaroverzicht, blikken we terug op wat eendagskoersen die gelijktijdig met de Vuelta a España afgelegd werden. Maar omdat we daar vanaf volgende week even de focus op willen leggen: in het volgende deel de koersen in Hamburg en Plouay! Tot dan!

Foto's: Cor Vos